Glas Juga 
Pionir srpskog ratnog vazduhoplovstva, Mihajlo Petrović, bio je najbolji pilot iz grupe vojnih pitomaca koja se školovala u Francuskoj 1912. godine. On je prva žrtva u srpskom vazduhoplovstvu i jedan od prvih pilota na svetu koji je poginuo u borbenim dejstvima.
Prema podacima koje čuva Istorijski arhiv u Nišu, nakon obuke, dobio je pilotsku dozvolu broj 979, čime se svrstao među prvih 1000 pilota u istoriji vazduhoplovstva.
U Nišu je 1912. godine osnovana Vazduhoplovna komanda srpske vojske, naredbom ministra vojnog, Radomira Putnika.
“Prvi borbeni letovi srpske avijacije obavljeni su u martu 1913. godine iznad Skadra u kome se Esad paša odupirao opsadi crnogorske vojske. Nažalost, tom prilikom, Mihajlo je poginuo”, navodi Istorijski arhiv.
U čast heroja, vojni aerodrom u Nišu nosi njegovo ime.
Biografija:
Mihajlo je rođen u selu blizu Kragujevca, gde je pohađao osnovnu školu.
Vojnu zanatsku školu upisao je 1897. godine u Kragujevcu, a 1902. pokušao je da se upiše u neku od vojnih akademija u Rusiji.
U tome nije uspeo i vraća se u Srbiju već 1903. godine gde upisuje podoficirsku artiljerijsku školu.
Posle dve godine, raspoređen je u Gardijski artiljerijski puk u Nišu, a postaje narednik 1910. godine u garnizonu Beograd.
Srpska vojska je 1912. godine pozvala dobrovoljce da se prijave za obuku za pilote.
Kako je tome oduvek stremio, narednik se našao među prijavljenima i, nakon položenih ispita, poslat je među prvima u Francusku.
‚‚Petrović će biti as, jer je miran i prezire smrt“, rekao je slavni francuski pilot Broden, opisavši time srž ličnosti našeg prvog letača.
Posle samo dvadeset dana obuke izvršio je svoj prvi samostalni let, a uspešno završava obuku čak mesec dana pre ostatka svoje grupe.
Tada je zvanično postao prvi srpski pilot sa diplomom.
Imao je međunarodnu pilotsku licencu FAI broj 979, a srpsku broj 1.
Piloti tada morali da budu samo izuzetno hrabri i plemeniti ljudi koji su bili svesni da je opasnost od smrti uvek na vrhuncu. Ti početni oblici aviona bili su jako krhki, a letelo se bez padobrana i neke velike zaštite.
Po povratku u Srbiju i početkom Prvog balkanskog rata, Petrović je raspoređen na prvi vojni aerodrom u Nišu.
Posle 12 sastavljenih aviona i trenažnih letova, on se navikava na svoj avion Farman HF-20 i biva raspoređen u sastav novoosnovanog Primorskog aeroplanskog odreda.
Njihov prvi borbeni zadatak bio je da pružaju vazdušnu podršku trupama koje su opsedale Skadar.
Nakon nekoliko probnih letova koji su prošli bez problema, prvi uzleće poručnik Stanković.
Zatim, na red dolazi narednik Mihajlo Petrović koji poleće 20. marta 1913. u svoj prvi borbeni zadatak, pravi krug iznad sela Megluši i Bušati na visini oko 1.500 metara i zatim se sprema za sletanje.
Međutim, u trenutku kada je isključio motor i krenuo da se približava tlu, njegov avion je pogodila snažna vazdušna struja, što je znatno usporilo avion, koji se zatim i prevrnuo.
Narednik je iz aviona izbačen na visini od 1.000 metara i nije preživeo pad.
Sahranjen je u selu Barbaluši 21. marta, a po završetku Balkanskih ratova njegovi posmrtni ostaci premešteni su na Cetinje.
Na zahtev porodice, 1931. godine posmrtni ostaci preneseni su u Beograd na Novo groblje, a tamo se nalaze i danas.
Ipak, ovaj junak i dalje nema spomenik, a tek pre nekoliko godina vojni aerodrom u Nišu poneo je njegovo ime.
Ulica u Beogradu danas nosi ime pilota Mihajla Petrovića i nalazi se u okviru opštine Rakovica.
