Otkriven spomenik doktoru Miodragu Laziću u Istočnoj Ilidži

254

U Istočnoj Ilidži danas je, povodom Dana Republike – 9. januara, otkriven spomenik doktoru Miodragu Laziću, koji je radeći kao hirurg u ratnoj bolnici “Žica” u Blažuju ostavio neizbrisiv trag u cijeloj Republici Srpskoj. Bio je hirurg, dobrovoljac iz Niša na zadatku u ratom zahvaćenoj Republici Srpskoj i tadašnjoj Republici Srpskoj Krajini.

Preživio je rat, ali ne i bitku protiv virusa korona. Srpski narod je izgubio velikog lekara, a mnogi su za života doktora Miodraga Lazića nazivali “ocem urgentne medicine”, a u Republici Srpskoj je stekao status legenedarnog hirurga, koji je spasio nebrojeno života tokom teških ratnih godina. 

Spomenik doktoru Miodragu Laziću nalazi se na šetalištu koje nosi naziv po ovom velikom humanisti.

Povodom obeležavanja Dana Republike Srpske i otkrivanja spomenika dr Miodragu Laziću, poštovanom i voljenom doktoru sa obe strane Drine, predsednica Gradske opštine Pantelej, Nataša Stanković bila je gošća pobratimske Opštine Istočna Ilidža na poziv Načelnika Marinka Božovića, uz čiju je podršku i zalaganje spomenik podignut, kao trajni simbol počasti i zahvalnosti za neizbrisiv trag koji je dr Lazić ostavio u celoj Republici Srpskoj.

Nakon polaganja venaca na vojničkom groblju Mali Zejtinlik i u spomen crkvi Sv. Velikomučenika Dimitrija u Dobrinji, centralna manifestacija, otkrivanje spomenika dr Miodragu Laziću održana je na istoimenom šetalištu, a spomenik su zajedno otkrili Načelnik Opštine Istočna Ilidža, Marinko Božović, predsednica Gradske opštine Pantelej, Nataša Stanković i kćerka dr Lazića, dr Nina Vujošević u prisustvu rukovodstva Opštine Istočna Ilidža, gostiju i velikog broja građana.

Da podsetimo, dr Lazić je u avgustu 1991. godine napustio mesto hirurga u Nišu i zaputio se u tadašnju Republiku Srpsku Krajinu.

Kao hirurg učestvovao je u proboju koridora u junu 1992. godine, a potom se kao dobrovoljac javio u ratnu bolnicu “Koran” na Palama u Republici Srpskoj.

Jedan je od osnivača ratne bolnice “Žica” u Blažuju kod Sarajeva, takoreći na samoj liniji fronta. Ostao je tamo punih 40 meseci, kao jedini hirurg na području tadašnjeg Srpskog Sarajeva, gde je obavio više od 3.500 operacija pod punom anestezijom.

Na prvoj liniji je stao i kada je počela borba protiv koronavirusa, uprkos tome što je znao da nije smeo.

“Otišao sam časno i pošteno. Kao direktor UC dva meseca pred penziju, stajao sam ispred svojih ljudi, dragih doktora i sestara. Stajao sam na prvoj liniji, nisam se krio, naprotiv, bio sam ispred svih znajući da sa svim svojim bolestima i godinama imam veliki rizik, ali čast i ponos mi nisu dozvoljavali da se sklonim.

 

Takav sam bio na Krajiškom ratištu godinu dana, na Sarajevskom ratištu četiri godine, za vreme NATO bombardovanja. Neću da odem tiho, hoću da odem onako kakav sam bio čitav život, a to znaju moji prijatelji, kolege, porodica. Svi su mi govorili da se sklonim, ali ja to sebi nikad ne bih oprostio.