Pokret Srba Krajišnikka poziva na potpisivanje peticije za donošenje Rezolucije o ustaškom genocidu nad srpskim narodom u NDH

343

Pokret Srba Krajišnika predvođen Milеtom Bosnićem aktivno pokreće inicijativu za donošenje Rezolucije o genocidu nad srpskim narodom u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj (NDH) tokom Drugog svetskog rata. Peticija koja je pokrenuta za ovaj cilj poziva građane da se pridruže u prikupljanju potpisa kako bi se istina o stradanju srpskog naroda u NDH konačno istakla na odgovarajući način.

Prema rečima pokretača inicijative, donošenje Rezolucije o genocidu nad Srbima u NDH je od izuzetnog značaja radi istinskog sagledavanja prošlosti, očuvanja sećanja na nevine srpske žrtve, kao i kao opomena da se takvi zločini nikada više ne ponove.

U predlogu rezolucije ističe se da je genocid nad srpskim narodom u NDH bio sistematski planiran i sprovođen progon i istrebljenje, bez obzira na uzrast ili pol, od strane ustaškog režima u periodu od 1941. do 1945. godine. Brojni zločini, uključujući mučenja, silovanja, masovna pogubljenja na licu mesta, deportacije, prisilna preobraćanja u katoličku veru i etničko čišćenje, ostavili su dubok trag stradanja srpskog naroda.

U fokusu genocida su bili srpski pravoslavci, a zločini su bili inspirisani ustaškom velikohrvatskom ideologijom, uz aktivno učešće državnog aparata, vojske, policije i katoličke crkve. Sistem koncentracionih logora u NDH, uključujući Jasenovac, Jadovno, Slano, Metajnu, bio je mesto monstruoznih zločina nad srpskim narodom, čija je brutalnost prevazilazila čak i nacističke logore.

Pokretači inicijative naglašavaju da je donošenje ove Rezolucije ključno ne samo radi pravde prema žrtvama, već i kao opomena budućim generacijama da se zločini genocida nikada ne zaborave i ne ponove.

Peticiju za donošenje Rezolucije o genocidu nad srpskim narodom u NDH možete potpisati na sledećem linku: link.

Krajnji cilj ove inicijative je obezbediti da se patnje srpskog naroda tokom Drugog svetskog rata priznaju i da se osigura da se takvi zločini nikada više ne ponove.

PREAMBULA REZOLUCIJE

U cilju istinskog sagledavanja stradanja Srba, negovanja kulture sjećanja, pamćenja i odavanja pomena nevinim srpskim žrtvama, smatramo da je donošenje Rezolucije o genocidu u NDH nad Srbima pripadnicima vjernicima Srpske Pravoslavne Crkve tokom Drugog svetskog rata, koji je po svireposti i načinu izvršenja nezapamćen u savremenoj istoriji civilizacije, od najvećeg značaja. Jedini razlog za njihovo potpuno uništenje je što su Srbi i što su pravoslavne vere. Pravoslavni vjernici Srpske Pravoslavne Crkve.

Genocid nad pravoslavnim Srbima u NDH bio je sistematski planiran i provođen progon i istrebljenje pravoslavnih Srba od djeteta u majčinoj utrobi do nepokretnih staraca, ne praveći razliku po polu i godinama, od strane ustaškog režima u NDH u periodu između 1941. i 1945 godine. Genocid je sprovođen kroz mučenjem, silovanjem i pogubljenjem na licu mjesta, pred kućom i u kući, u njivi, na unaprijed pripremljenim mjestima za masovna pogubljenja bez upotrebe vatrenog oružja, streljanja, u pećinama i bacanjem u kraške jame, u crkvama, koncentracionim logorima, uništavanjem i pljačkanjem imovine, deportacijama, etničkim čišćenjem, prisilnim preobraćanjem u katolike i Hrvate,uništavanjem crkava i manastira, crkvenoga blaga i crkvenih knjiga, pretvaranjem pravoslavnih crkava i manastira u katoličke, uništavanjem spomenika kulture, paljenjem knjiga, mijenjanjem imena mjesta i ulica, zabranom ćirilice, ukudanjem srpskih škola, i kulturnih institucija i sportskih društava…

Na prostoru NDH postojao je sistem koncentracionih logora, kao logora za masovno uništenje, prije nego u njemačkom rajhu. Jasenovac, Jadovno, Slano, Metajna…. su po načinima mučenja i ubijanja, monstruoznosti prevazilazili njemačke logore. U NDH su postojali, što je nezabilježeno u ljudskoj istoriji, i logori za djecu u Sisku, Jastrebarskom, Lobogradu…

Vršena su masovna pokrštavanja Srba pravoslavnih u Hrvate katolike pod pretnjom smrću. Pod pokroviteljstvom katoličke crkve u Hrvata, djeci su menjali identitet i vjeru, pravili su od njih Hrvate i sa novim identitetom, imenom i datumom rođenja davali ih na usvajanje, nakon što su im roditelje pobili ili ih poslali u logore.

Genocid nad Srbima je sprovođen u skladu sa ustaškom velikohrvatskom ideologijom Ante Starčevića i Ante Pavelića, a uz učešće kompletnog državnog aparata, vojske, policije, katoličke crkve, kao poseban projekat samo za NDH, jer je uništenje Jevreja i Roma bilo po nalogu nacističke Njemačke ne samo u NDH već u svim kvislinškim državama. Kao takav genocid nad Jevrejima kao Holokaust ili Šoa i Romima kao Porajmos ili Samudaripen je osuđen.

Zbog toga smatramo, da je donošenje jedne ovakove Rezolucije od istorijskog i civilizacijskog značaja u pomen i sećanje na one koji su izgubili svoje živote samo zato što su druge vjere i nacije, i opomena da se tako nešto nikad i nikome više ne desi.

Predlažemo da REZOLUCIJA O GENOCIDU NEZAVISNE DRŽAVE HRVATSKE NAD SRBIMA TOKOM DRUGOG SVETSKOG RATA glasi:

1. Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje da zločin nad Srbima izvršen u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj od strane ustaškog državnog aparata, na području današnje Republike Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Srema, predstavljaju smišljen i planiran genocid kako je definisano Konvencijom o sprečavanju i kažnjavanju genocida, usvojenoj 9. decembra 1948. godine, Rezolucijom 260 A(III) Generalne skupštine UN.
2. ZATIRANJE (istrebljenje, pogrom, pokolj, srbocid) kao genocid nad Srbima, vjernicima Srpske Pravoslavne Crkve je plansko uništavanje i brisanje tragova njihovog postojanja na prostoru Nezavisne Države Hrvatske.
3. Narodna skupština Republike Srbije poziva sve države potpisnice Konvencije o sprečavanju i kažnjavanju genocida, da osudama ovog genocida doprinesu pomirenju, uspostavljanju trajnog mira i sprečavanju da se takvi zločini nikada ne ponove.
4. Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje obavezu da se u roku od šest mjeseci od usvajanja ove rezolucije izvrši dopuna krivičnog zakonika Republike Srbije, kojim će se poricanje i relativizacija zatiranja kao genocida izvršenog nad Srbima pripadnicima vjernicima Srpske Pravoslavne Crkve u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj ustanoviti kao krivično delo, odgovarajuće sankcionisano.
5. Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje 28. april (može i dan kad je osnovan logor Jadovno ili dan kad je napušten Jasenovac) kao DAN SJEĆANJA na žrtve genocida, DAN ZATIRANJA. Na taj dan su godine ustaše izvršile u Gudovcu kod Bjelovara prvi masovni zločin nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj.
6. Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje obavezu i ovlašćuje Vladu Republike Srbije da na jednom mjestu za sve žrtve ZATIRANJA sagradi Muzej Zatiranja Srba – Memorijalni centar ili grobnicu za sve stradale Srbe, kao mjesto sjećanja, sabranja, odavanja pomena i istraživanja stradanja Srba u XX veku.
7. Utvrđuje se obaveza državnih organa, javnih servisa, prosvetnih i kulturnih institucija da izrade planove i programe obilježavanja dana sjećanja na žrtve zatiranja, genocida izvršenog nad Srbima pripadnicima vjernicima Srpske Pravoslavne Crkve u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj. U svim osnovnim i srednjim školama na taj dan traba organizovati čas, u cilju upoznavanja učenika sa izvršenim zločinima, objašnjavanjavati uzroke i podizanja svesti o potrebi negovanja mira, unapređenja ljudskih prava, međureligijske i međunacionalne tolerancije. Crkvenim zvonima i sirenam pozvati da sve stane na minut i da se na taj način oda pomen žrtvama.
8. Narodna skupština Republike Srbije zahteva od Republike Hrvatske i Bosne i Hercegovine da na dostojan način obilježe, održavaju i obezbeđuju sva mesta na kojima su izvršeni zločini, kolektivne grobnice, jame, bezdanke i vrtače, logori, crkve i da omogući da se na tim mestima odgovarajućim aktivnostima odaje počast i čuva sjećanje na žrtve zatiranja.
9. Ova rezolucija stupa na snagu osmog dan od dana od dana objavljivanja u ,,Službenom glasniku Republike Srbije,,.