Violeta Milićević 
Slobodan-Lobi Dimitrijević, rođen 1941. godine u Nišu, bio je glumac čija je karijera obuhvatila širok spektar uloga, od vesterna do trilera, ostavljajući dubok trag kako na domaćoj, tako i na međunarodnoj filmskoj sceni. Poznat po svojoj harizmi, Dimitrijević je svoju karijeru započeo u zagrebačkom „Jadran filmu“, brzo se etablirajući u ulogama akcionih junaka i karakterističnih likova.
Jedan od najistaknutijih uloga u njegovoj karijeri je u legendarnom filmu „Valter brani Sarajevo“ (1972), gdje je glumio Suroga, lika koji je postao sinonim za hrabrost i odlučnost. Kroz uloge kao što su Lado Tajović u „Lelejskoj gori“ (1976) i Ivan u „Stići pre svitanja“ (1978), Dimitrijević je demonstrirao svoj široki raspon glumačkih sposobnosti, duboko prodirući u kompleksnost likova koje je interpretirao.
„Slobodan-Lobi Dimitrijević nije samo glumac koji je oblikovao likove, već je i simbol jedne ere jugoslovenskog filma. Njegova uloga u „Valteru brani Sarajevo“ je klasik kojeg će se generacije sjećati“, kazao je Glasu juga Dejan Dabić filmski kritičar i urednik filmskog programa Niškog kulturnog centra.
Dimitrijevićeva glumačka avantura započela je u Nišu, ali je brzo prešla granice. Sa Srećkom Vejgandom, rediteljem koji mu je pružio prvu priliku u filmu „Igre na skelama“ (1961), Lobi je započeo svoj put ka filmskom nebu. Njegova karijera je obuhvatala uloge idealista u umetničkim filmovima poput Vatroslava Mimice, ali se brzo profilisao kao akcioni junak u popularnim ostvarenjima kao što je kultni „Valter brani Sarajevo“ (1972).
„Onda gledaj, lafčino. Vidiš ga“, čuveni citat iz „Valtera“, postao je simbol Dimitrijevićeve uloge Suroga, koji je u ovom filmu sa Bata Živojinovićem dao pečat jedne ere jugoslovenskog filma.
Sa ulogom u nemačko-francuskom serijalu o Vinetuu, Dimitrijević je postao prepoznatljivo lice evropskih bioskopa, a njegova internacionalna karijera obuhvatala je angažmane u američkim filmovima poput kontroverznog „Mirotvorca“ (1997) sa Džordžom Klunijem i Nikol Kidman.
Dabić opisuje Dimitrijevića kao „neprikosnovenog akcionog junaka, ali istovremeno i kao umetnika sposobnog za složenije uloge poput Lada Tajovića u ‘Lelejskoj gori’“.
„U svojoj bogatoj karijeri, Dimitrijević je osvojio Povelju na Festivalu glumačkih ostvarenja jugoslovenskog igranog filma u Nišu 1972. godine za ulogu u makedonskom filmu „Pucanj“, reditelja Branka Gapa. Isti uspeh je na Filmskim susretima ponovio i šest godina kasnije za ulogu Ivana u filmu „Stići pre svitanja““, podsetio je Dabić.
Foto: printscreen iz spota Majkla Džeksona
Lobi Dimitrijević nije bio samo glumac – on je bio deo kolektivnog sećanja, ostavljajući dubok utisak i van filmskih platna. Godine 1996., pojavio se u spotu Majkla Džeksona za pesmu „Earth Song“, igrajući čoveka koji se vraća na ognjište spaljeno u ratu, pokazujući svoju višeslojnost kao umetnik.
Iako je živeo u Zagrebu tokom većeg dela svog života, Dimitrijević je oduvek nosio sa sobom deo Niša u svom srcu. Njegova smrt 1999. godine zavila je u crno ljubitelje filma širom regiona, ali njegova filmska ostavština živi kroz likove koji su oblikovali generacije.
Slobodan-Lobi Dimitrijević, mačak sa zelenim očima i glumac čiji su likovi bili veći od života, ostaje trajno urezan u sećanju kao jedan od najvećih jugoslovenskih glumaca svih vremena, čiji su doprinosi umetnosti i kulturi neizbrisivi.
