Violeta Milićević 
Aleksandar Kerković, čovek čije je ime ispisano zlatnim slovima u istoriji srpske košarke, preminuo je u 103. godini života. Važio je za najstarijeg košarkaškog radnika u Srbiji, ali i za jednog od njenih najuticajnijih učitelja, stvaralaca i vizionara.
O kakvoj veličini se radi, svedoči i to da je kroz njegovu školu prošlo nekoliko najvećih imena naše košarke – među njima i Radivoj Korać, Željko Obradović, Dragan Kićanović i Svetislav Pešić. Kerković je ostavio neizbrisiv trag u formiranju generacija koje su oblikovale jugoslovensku i srpsku košarkašku školu.
Rođen je 2. maja 1922. godine u Čačku. Košarku je upoznao još 1942. dok je bio na prinudnom radu u selu Skela kod Obrenovca. Njegovo formalno obrazovanje bilo je jednako impresivno – diplomirao je na Fakultetu za fizičko vaspitanje u Beogradu 1952. kao student prve generacije DIF-a, magistrirao 1971. godine, a doktorirao na Filozofskom fakultetu u Nišu 1973.
Svoj radni vek počeo je još 1949. godine kao referent za sport u tadašnjem Državnom komitetu fizičke kulture FNRJ u Beogradu, a potom je radio kao profesor fizičkog vaspitanja u Šapcu i predavač u Nišu. Na Filozofskom fakultetu u Nišu bio je višegodišnji predavač, prodekan i na kraju dekan. Posebnu pažnju posvećivao je razvoju košarke kao nastavne oblasti, ostavljajući dubok trag među studentima i kolegama.
Bio je član nacionalnog košarkaškog tima 1949. godine, dobitnik prestižnog FIBA sertifikata iz Švajcarske 1975, a 1979. usavršavao se na Long Island Univerzitetu u Njujorku.
Aleksandar Kerković je takođe bio jedan od osnivača tri košarkaška kluba – KK Borac u Čačku, KK DTV Partizan u Šapcu i KK Student u Nišu, što dovoljno govori o njegovoj ulozi u širenju i popularizaciji košarke širom zemlje.Uz sve to, bio je i član Akademije duhovnih posvećenika „F. M. Dostojevski“.
Srpska košarka izgubila je ne samo jednog od svojih najstarijih već i najmudrijih stubova – čoveka koji je ličnim primerom, znanjem i posvećenošću učio generacije kako se gradi tim, ali i karakter.
